Eerste weekje zit er op. Missen jullie me al?

Laten we beginnen met zondag. Ik ging slapenom 7 uurlokale tijd en werd midden in de nacht wakker, rond 3 uur. Hallo jetlag.(Hee Ros)

Maandagochtendrustig aan gedaan. Rustig wakker geworden (oh nee was al wakker) en ontbeten. Ik zou pasom 3 uurbeginnen met werken. In de ochtend ging ik met Josan Xela een beetje ontdekken. Ze gaf me een rondleiding. Eerst gingen we naar een markt, die is elke dag open tot 5 uur. Josan liet me zien waar ik het beste fruit, groente en vlees kon kopen. Ze werd begroet door alle traditionele Guatemalteekse vrouwen en ze stelde mij ook voor. Josan vertelde dat als je groenten gaat koken dat je een paar druppels hygiënisch / desinfecterend spulletje door de pan moet doen, gewoon voor de zekerheid. Klinkt spannend. Daarna rondje gedaan bij het park en naar de supermarkt gegaan om geld (Quetzals) te pinnen. Een heel pakketje krijg je, super onhandig. Daarna geprobeerd om een sim kaart te kopen voor m'n oude mobieltje met een lokaal nummer. Helaas was de man in kwestie er niet. No tiene horario. Heerlijk leventje voor deze man. Josan vertelde me dat er ook een grote begraafplaats hier in Xela. Het lijkt een beetje op de begraafplaats van Evita met al die familiegraven. Ik ben er nog niet geweest, maar het deed me hier aan denken, hoe Josan het beschreef. Daarna even langs werk gegaan en kennis gemaakt met Evelien en Isabelle. Er is vooraan een winkeltje met allemaal spullen (denk aan: schriften, schoenen, teenslippers, pennen etc.) en daar achter zijn twee computers. Ook heb je een kamer voor bijvoorbeeld vergaderingen of films (want er is een beamer en televisie). Hier wordt vaak rond 3 uur een film of een documentaire over Guatemala afgespeeld. Dit kost 200 Quetzal en dan krijg je ook een koffie erbij. Dit komt neerop zo'n 2€. Verder is er ook een keukentje waar je bijvoorbeeld ook lunch kan maken of iets kan koken. En er is natuurlijk een toilet aanwezig. Altijd handig. Na het bezoek aan het werk gingen we weer terug en liet Josan me een gezellige binnenplaats zien met allemaal restaurantjes. Bar Tecun is daar een van en die schijnt in de avonden erg gezellig te zijn. Josan verzekerde me dat ik hier wel vaak zou komen. Ben benieuwd. Ook liet ze me een restaurant zien waar je naar boven kon lopen en op het balkon kon zitten met het uitzicht over het park centraal. Daar heb ik geluncht. Ik had maar meteen tegen het vrouwtje gezegd dat ik hier 3 maanden verblijf, waarop ze zei dat ik hier dan nog vaak ging langskomen. Hasta luego! Even terug naar huis en toen weer naar werk. Leuke route gelopen wel, maar ik was er. Hier heb ik het andere Nederlandse meisje ontmoet die ook stage loopt, Maaike. Zij doet het werk voor de vrijwilligers die in juni komen. Die middag heb ik de website doorgelezen om even in te komen en om alle plaatsen met de excursies een beetje te leren kennen. Aan het eind van de middag zei Josan dat ik ook wel de telefoon mocht opnemen als er iemand zou bellen, aangezien ik vloeiend Spaans praat. Oke, bedankt voor deze taak, best spannend! Haha. Gelukkig spreken de mensen hier veel langzamer dus dat is allemaal goed te verstaan. Rond 6 uur was ik klaar en weer terug naar huis gegaan. Ik sliep rond 8 uur. Jetlag nog niet helemaal weg.

Weer midden in de nacht wakker. Rond half 8 maar gaan ontbijten, honger! Ik vroeg aan Josan of ikom 9 uural moest gaan werken, maar de hele week begin ik pas om 3 uur. Zodat ik nog kan wennen en acclimatiseren. Na het ontbijt heeeeeeerlijk op het dakterras in de zon gezeten met een tijdschriftje. De leven. Rond 12 uur ging ik de stad in op zoek naar een textiel winkeltje waar Josan het over had. Ze maken daar hun eigen shawls en dat kan je zelf ook doen. Helaas niet gevonden. Dus ben ik maar even in het park gaan zitten en de mensen gaan bekijken. Alhoewel, niet alleen de mensen. Ik dacht dat er in Amsterdam veel duiven waren. Moet je eens hier komen. Niet normaal. Dus ik de duiven en mensen bekijken. Kinderen gaan hier in uniform naar school en veel vrouwen lopen in van die typerende Guatemalteekse kleding. Mooi om te zien wel. Ook waren er schoenenpoetsers. Lekker onder een parasolletje een krantje lezen terwijl je schoenen worden gepoetst. Voor de bank stond een grote rij, want er ging een gerucht dat de bank failliet zou zijn. Gelukkig is dit (nog) niet het geval. Ik was heerlijk rustig iedereen een beetje aan het bekijken, staat er opeens een oud vrouwtje voor m'n neus. Ik, (een beetje) asociaal wel, meteen naar m'n tas grijpen. Die vrouw brabbelt wat in het Spaans, ze had echt wat beter moet articuleren, want ik verstond er niks van. Maar als ik er toch wat van had verstaan, dan had ik alsnog gedaan alsof ik het niet begreep en geen Spaans spreek. Net als nu, ik keek haar aan (nog steeds hand op m'n tas, waar ze ook naar keek) en ik knikte maar nee. Uiteindelijk ging ze gelukkig weg. Ook kwamen er later nog wat kinderen naar me toe om spullen te verkopen, zoals bellenblaas. Sorry, daar ben ik iets te oud voor nu. Om kwart voor 1 begon Bayern Barca wat ik toch echt wel wilde volgen, dus je raadt het al, op naar Bar Tecun. Beetje awkward wel, want die obers keken me echt aan alsof ze nog nooit zoiets hebben gezien. Ja, er bestaan dus wel mensen met blond haar en blauwe ogen. Maar goed, ik daar zitten en heerlijk broodje besteld en wat te drinken. In totaal 5 euro betaald. Onmogelijk zou je denken. Ik had de kaart uitgebreid bekeken en bijvoorbeeld een Gin Tonic is hier 3€!!! Wauw. Ben benieuwd. Haha. Hup hup Barca daar gaan we. Er komt een Duitse jongen een tafel naast me zitten, Alex. Hij was voor Bayern. Helaas voor hem. Hij ging ergens rond de rust weg. Later kwam ik een andere jongen tegen, hij was toevallig gister bij La casa de los tiempos. Hij kwam naast me zitten en hij komt uit Brazilië. Hij is al 8 maanden aan het reizen door Zuid- en Midden-Amerika! Hij heeft nog twee maanden te gaan. We praatten heel veel, echt een super gezellige en aardige jongen. Over van alles en nog wat gehad, bijvoorbeeld over de schoolsystemen, wat in Brazilië ook niet helemaal lekker gaat. Bizar eigenlijk. Helaas verblijft hij niet heel lang in Xela, want hij wil snel door naar zijn familie in Mexico. Morgen gaat hij naar Vulkaan Santa Maria. Ook heeft hij al andere vulkanen bezocht, hij liet namelijk wat foto’s aan mij zien en wauw ben echt benieuwd hoe die vulkanen zullen zijn…! Na de wedstrijd ging ik naar werk en daar tot 6 uur weer gezeten. Ohja, tussendoor ging ik met Evelien een sim kaart kopen voor m'n oude mobieltje. We hebben dus een geheugenkaart gekocht, maar die had ik al. Ik had een lokaal nummer nodig. Maar die sim kaart deed het niet dus ik moest eerst m'n mobiel opladen. Ik ben dus m'n oplader in Nederland vergeten. Dus ik heb dat mobieltje voor niks meegenomen en ook die geheugenkaart voor niks gekocht, haha lekker handig Ros. Ik zei tegen Josan dat ik nu inmiddels wel ben gewend aan het Guatemalteeks leven!! Dus morgen maar een mobiel hier kopen met sim kaart. 160 Quetzal dus zo'n 16€ is alsnog primaa te doen.

In de avond sliep ik weerom 8 uur. Ik kon het echt niet volhouden. Ik sliep tot 6 uur 's ochtends en had, net als die nacht ervoor, echt hele rare dromen!! Weer ontbeten en nu weer lekker op het dakterras in de zon! Heerlijk. Gisteren trouwens al een klein beetje verbrand. Straks ga ik denk even naar de markt om boodschappen te doen en daarna maar weer voetbal kijken, Real Juve.Om 3 uurweer werken. Deze week nog rustig aan en dan komt aan het eind van volgende week Mandy de rust verstoren.
Donderdag niet veel gedaan. Ik kwam Joni, een Nederlands meisje tegen (die kwam eerder kijken bij Kasa Kamelot) en ze ging koffie drinken bij El cuartito met twee Amerikanen. Ik ging en mocht gezellig mee. El cuartito is een bar met een klein binnenplaatsje buiten dus daar kan je heerlijk en super gezellig zitten. Ze hebben ook lekkere dingen en het is natuurlijk, zoals overal, goedkoop. We hebben daar koffie gedronken en Joni komt volgende week terug voor een maand hier in Xela. Dus dat is ook wel gezellig. Het wordt nog een drukke Nederlandse bedoeling hier. In de middag ging ik weer werken en in de avond niet heel veel meer gedaan.
Vrijdagochtend heb ik echt niks uitgevoerd. Ik was niet zo lekker, beetje duizelig. Dus in de middag nog even geslapen en daarna gewerkt. Ik had zoveel buikpijn, want ik had heel erg honger. Dus ik ging tijdens werk even bij El cuartito wat eten. Ik kon namelijk echt niet meer, daar echt de ziekste (lees: chillste) crêpe gegeten! Wauw, daarna ging het gelukkig wat beter. In de avond even ergens taco’s gegeten voor 2€ en toen thuis een film gekeken. Maaike vroeg nog of ik mee uit ging, maar ik voelde me nog niet optimaal. En zowaar ging ik pas om 23 uur slapen! Nieuw record. Helaas werd ik wel weer om 5 uur wakker.
Zaterdagochtend heb ik lekker niks gedaan, rustig uitgeslapen en gedoucht, tja dat moet ook gebeuren. Daarna kwam Maaike aankloppen, want ze is nu ook naar Kasa Kamelot verhuisd. We zijn naar de grote supermarkt gegaan, die was iets verder lopen +/- 10 (voor de Guatemalteken ongeveer +/- 20). Het leek daar wel de Kalverstraat van Xela, zo druk met super veel kraampjes met allerlei spullen. Ook een taartenwinkel (handig voor mijn verjaardag). We hebben denk ik een uur rondgelopen in de supermarkt om even alles te ontdekken en we gaan vanavond noodles eten. Daarnaast zijn we ook nog naar de markt gegaan en we hebben ontbeten bij een koffietentje bij ons op de hoek. Echt een heerlijke cappuccino en Maaike had een Piña Colada smoothie, nom nom nom. Vanavond gaan we wel uit. Naar een soort discotheek, maar het is niet heel groot. Begint om 10 uur en eindigt rond half 1 / 1 uur. De reden waarom zal ik maar niet vertellen… Oke oke, nu heb ik jullie nieuwsgierig gemaakt. Ik vertel het wel. De clubs sluiten zo vroeg, aangezien er anders te veel alcohol in het spel zou komen en er mensen hun geweer zullen trekken. Verder is alles rustig hier. Er schijnt in de stad dit weekend een soort feest te zijn. Sommige wegens zijn al afgesloten en er is een podium met allemaal stoeltjes (zitplaatsen). Ben benieuwd wat daar komt. Vast wel weer een panfluit. Zaterdagmiddag zijn we nog een biertje gaan drinken op een balkon. Terwijl er in de stad een hele grote demonstratie aan de gang was. Er waren echt mega veel mensen bij het Park Centraal, bizar. Allemaal liederen zingen, schreeuwen en weet ik veel wat allemaal. Maar het was allemaal goed, tranquilo verlopen. Misschien zal ik binnenkort even een paar foto’s plaatsen om een idee te krijgen. (Shuttle, demonstraties en de crêpe). Zaterdagavond zijn we na het eten naar een feestje in een hostel gegaan. Er waren veel internationale mensen, vooral veel uit Amerika. We hebben daar een beetje gepraat, gechilld en wat gedronken. De jarige job moest natuurlijk in traditiegetrouw de piñata kapot slaan, zodat er snoep uitvalt. Dit was erg grappig om te zien (ben nu ook erg benieuwd naar mijn verjaardag!). Daarna niet meer naar de disco Pull and Bear geweest, maar naar Bar Tecun. 1 liter bier is ongeveer 3€, dus daar hebben we een paar van gedronken en zelfs gekregen van deze aardige, maar handtastelijke man… Hij ging maar niet weg! Gelukkig kwam hij dus met drie 1-liter flessen bier aan, dus dat was wel weer winning. Rond half 2 waren we thuis en toen lekker geslapen. Heel bizar dat ik dan net naar bed ga en jullie in Nederland wakker worden. Buenas noches voor mij en buenos dias voor jullie! Ik heb zowaar tot half 9 geslapen, maar ik ging ook wel weer later naar bed.
Zondagochtend rond 11 uur hebben we Barca gekeken. Er waren zoveel sportzenders op tv, dus we dachten dat moet goed komen. Alles werd uitgezonden, zelfs een doelpunt van AZ, behalve Barcelona. Real werd zelfs uitgezonden. Dus wij alsnog de stad in gegaan om daar te gaan kijken, maar er was nergens Barca te zien. En dat terwijl de Guatemalteken hier wel voor Barca zijn. Dus toen thuis op de tv Real gekeken en via de laptop Barcelona kampioen zien worden, Ole!! We hadden hele chille bananen pancakes gebakken als lunch, echt goddelijk. Een echte chef verklapt haar geheimen niet, dus helaas. Trouwens, in het verhaal zijn wij, Maaike en ik. Verder vroeg een Amerikaanse jongen, Dave, wat we verder gingen doen op deze mooie dag. Niet zoveel. Hij stelde voor om te gaan bowlen. Tja, waarom niet?! Dus zijn wij in de shuttle bus naar de bowlingbaan gegaan. 15cent zowaar. Hilarisch wel, er staat een mannetje in het busje, naja bijna buiten het busje, mensen binnen te halen. Op een gegeven moment zaten we met z’n 23en in het busje, terwijl er eigenlijk (zit)plek voor +/-14 personen (inclusief chauffeur) was. Echt bizar, ongelofelijk om mee te maken. Ook zegt dat mannetje 10 keer dezelfde bestemming. Dus bijvoorbeeld: Amsterdam centraal, Amsterdam centraal, Amsterdam centraal, Amsterdam centraal? Als je het gewoon 1 keer zegt, dan weten ze ook wel dat je naar Amsterdam centraal gaat hoor. Net als: Taxi? Taxi? Als ik een taxi wil, dan kom ik zelf wel op je af. Maar dat is waarschijnlijk een cultuur verschilletje. Wij (dit keer Dave, Maaike en ik) stapten uit de shuttle en liepen langs de goedkoopste markt van Xela (7 avocado’s voor 70 cent), langs de Zoo, naar de bowlingbaan. We wilden nog de Zoo even in, aangezien de Zoo gratis is. Maar de Zoo ging dicht om 16:00 en het was 16:05. Helaas. Dus door naar de bowlingbaan en daarna weer naar huis (geen details nodig voor het bowlen…). Weer in de shuttle naar huis en we hadden bijna een aanrijding. We reden naast zo’n heerlijk typische gele schoolbus en we reden allebei keihard. Maar als je met zo’n klein gammel busje naast zo’n schoolbus rijdt dan denk je toch even, ik hou in en laat hem voor. Maar nee… Gewoon heerlijk naast elkaar rijden en er was echt 10cm (geen idee hoeveel dat is, maar het was echt heel miniem) tussen. Dat was al spannend. Maar opeens komt die schoolbus even naar rechts en was er 5cm verschil!!! Wauw, echt schrikken, chauffeur toeteren en uiteindelijk toch maar remmen… Wat denk je dan echt als chauffeur? Maar goed, uiteindelijk veilig en wel aangekomen in Xela. Even chillen en daarna gingen we uiteten bij El sabor de la India. Echt een aanrader, heerlijk! (Voor het geval mensen, na deze verhalen, ooit nog naar Xela willen / durven gaan). Ik was daarna vet moe, dus ik sliep rond 8 uur alweer. Heerlijk ritme heb ik wel.
Maandagochtend, nog maar 12 weken te gaan. Zo erg is het niet hoor, dat ik nu al aftel. Gewoon even een feitje. Nu begint de eerste ‘echte’ werkweek. Van 9 tot 1 en van 2 tot 5 werken. Maaike en ik kwamen precies om 9 uur op het werk aan. Er was nog niemand. Josan en Hans hadden een bruiloft dus die komen woensdag pas weer terug. 5 minuten later komt Evelien er aan. Ze maakt alle (5?!) sloten open. Maar we krijgen de deur niet open. Alles geprobeerd, er tegen aan gebeukt en weet ik veel wat allemaal. De deur ging gewoon niet open!! Dit duurde ongeveer een uur, ik nog proberen olijfolie te halen voor de sleutels, maar het mocht allemaal niet baten. Terug naar Kasa Kamelot en daar ging Evelien Hans en een man bellen die de deur kon openbreken. Rond kwart over 11 was de deur eindelijk opengemaakt met boren en dergelijke. We konden werken. Rond 1 uur naar huis, even geluncht en weer terug naar werk. Ik zat rustig te werken en opeens begint alles te trillen. Ik schrok, maar ik dacht dat iemand aan het boren was, de buren ofzo. Evelien rent en zegt kom naar buiten, kom naar buiten! Ik nog een beetje haar vaag aanstaren, maar uiteindelijk liep ik mee naar buiten en toen kwam het besef. Wow, dit is een aardbeving! Het duurde niet heel lang, was ongeveer 10 seconden in de ruimte waar ik was, maar wel heftige bewegingen. De aardbeving kwam vanuit de kust en via de achterkant van La casa de los tiempos, waar Evelien was, naar voren. Het duurde in La casa de los tiempos totaal ongeveer 1 minuut. Aardbevingen gebeuren hier wel vaker, doordat er veel bergen zijn. Blijkbaar was er vrijdag ook nog een aardbeving geweest, maar die voelde je bijna niet. Later besefte ik pas dat deze aardbeving best heftig was. Echt raar om mee te maken. In de middag op werk ook met Evelien een heel gesprek gehad over de cultuur in Guatemala. Echt best wel heftige dingen gehoord, dat er bijvoorbeeld op het platteland kinderen van 15 jaar al trouwen, omdat het moet. Maar ook dat ouders bijvoorbeeld hun kind weggeven aan een ander gezin in ruil voor meer terrein / land. Over van alles gehad, best wel bizar dat sommige dingen nog zo heftig zijn hier. Naja heftig klinkt misschien ook zo zwaar, maar met een ouderwetse beredenering of niet geïnternationaliseerd. Bijvoorbeeld de verhouding tussen man of vrouw en dat mannen heel veel vreemd gaan en vaak ook nog andere vriendinnen hebben. Ook de corruptie is echt erg in dit land. Best interessant om over deze onderwerpen met lokale mensen over te hebben. Evelien (19) is daarentegen wel meer open-minded. Ze studeert en werkt nu dus in La casa de los tiempos en respecteert veel en heeft een goede kijk op bepaalde dingen. Verder hebben we nog muziek geluisterd. Zij (Evelien en Isabelle) hebben Spaanse muziek aan mij laten horen, de echte Guatemalteekse muziek en ik heb ze wat Nederlandse muziek laten horen. Ze houden van Electronic, ze kennen dus ook Tiësto, Armin van Buuren en Martin Garrix. Ik heb ze ook nog de jeugd van tegenwoordig laten luisteren en dat vonden ze geweldig! Echt grappig. Na werken gingen Maaike en ik AVG’tje eten. Aardappels, vlees en bloemkool. En dat laatste was geen succes. Het hygiënische spul van Josan hadden ze niet meer in de supermarkt, wat vandaag wel handig was geweest. Want toen we de bloemkool in stukjes gingen snijden zagen we groene dingen bewegen. OMG! OMG! Larven… Te heftig. Ik zei dat ik dat echt niet meer ging eten. Maaike gooide alleen de roosjes weg waar de larven zaten. Maar ja, waar er 1 zit, zitten er meerdere. Maaike wilde de rest nog wel eten en ik dacht: Oke Ros, niet zo’n mietje zijn, ze heeft alles schoongemaakt dus het is nu goed. Gewoon eten. Uiteindelijk zaten er op de overige ook nog groene larven en zei ik: Oke nu ga ik het echt niet meer eten en jij mag het ook niet meer eten van mij! Bloemkool weer weggegooid en maar gegrilde courgette gemaakt (hadden we nog over). Beetje eng idee om nu nog dingen (bij dezelfde vrouw) op de markt te kopen…?! Deze maandagavond niet veel gedaan, behalve dit verhaal verder afgeschreven.

Het is een heel lang verhaal geworden, ik hoop dat jullie het hebben vol gehouden! Hopelijk voor jullie worden de verhalen steeds korter, aan het begin vertel je nog uitgebreid in details, maar dat wordt denk ik ook wel minder. De eerste week zit er op en ik ben benieuwd wat er allemaal (deze week) nog komen gaat.

Kleine toekomstige greep naar aankomende week:

Morgen: Hopelijk gaat de deur nu wel open
Woensdagavond: Salsalessen met Evelien
Donderdag: (mentaal) Voorbereiden op de komst van m’n Guattie Mattie
Vrijdag: MANDY KOMT!!!!! YEAAHH
Zaterdag: Weekend, uiteten en chillen met Mandy
Zondag: Hopelijk geen aanrijdingen en larven meer

¡Besos y hasta la proxima!

P.S. Hoe is het in Nederland? Houden jullie ook een dagboek voor me bij?