Mijn laatste berichtje denk ik zo. Morgen naar NL! Heel gek! Maar ik was volgens mij gebleven bij vorige week zondag. Nog veel te vertellen!

Zondag zijn we dus bij Panorama gaan eten, kaasfonduen. Was wel leuk en gezellig, maar de kaasfondue was niet helemaal zoals in Zwitserland of Nederland, maar goed.

Maandag begon mijn laatste werkweek. Ik moet echt even denken wat we vorige week hebben gedaan..?! Even bij Man haar verhaal kijken…

Ohja!
Maandag en dinsdag gewoon gewerkt en in de middag nog een workshop van Willy. Maandagavond bij de Aziaat gaan eten! Wauw zo lekker! We zouden deze week (mijn laatste week in Xela) nog bij de restaurantjes gaan eten waar we nog wilden. Dus maandag Aziaat (zo lekker), dinsdag tapas en woensdag volgens mij uiteindelijk courgetti. Zo lekker! Het plan voor mij was om zondag naar El Salvador te gaan, maar dat ging niet meer door. Ik vond het niet fijn om nog even tussendoor weg te gaan. Ik wilde gewoon rustig afscheid nemen in Xela en niet nog naar El Salvador ‘moeten’. Zo voelde het een beetje en dan zou ik donderdagavond pas terug komen en vrijdag weer weg, allemaal een beetje gestress. Ben blij dat ik het niet heb gedaan! Papa en mama ook niet, aangezien er later op het nieuws kwam dat in San Salvador veel moorden waren op de buschauffeurs, dus achteraf is het allemaal beter geweest!

We waren bij woensdag. Ik had nog best last van m’n rug en we zagen in een boekje over Xela een aanbieding voor massage. Twee facials en twee massages voor 35 euro. Dit doen we. Dus wij bellen, bel ik met een ziek zware stem. Wij rond 6 uur aanbellen, was ze er niet, hoorde honden blaffen (ik al helemaal in de stress). Dit was dus de raarste massage ooit! Komt die vrouw daarna aan met de auto. Wij in dat kamertje, staan twee van die bedden en we gingen zitten. Beetje raar kamertje met veel schilderijtjes met allemaal teksten. Maargoed. Wij zaten daar, die vrouw of meisje ik weet niet zo goed denk dat ze rond 25 was? (Volgens ons valt ze op vrouwen, dus we waren wel een klein beetje bang voor maybe een happy ending hahaha). Maar ze was echt super aardig, een Guatemalteek, en kon best goed Engels! Dus wij wachten, gaat ze relaxing thee halen. Heeft ze het kopje tegen de deur aangestoten, dus gaat ze weer nieuwe thee halen. Ondertussen stond zo’n stoomapparaat voor facial klaar. Dus zij wil een stoel daar neerzetten (wat eig niet echt paste) stoot ze dat stoomapparaat om… Wij weer wachten totdat het warm wordt. Ging ze weer de hele tijd weg. Ik mocht beginnen dus ik zat daar over dat apparaat en Mandy wachten. Dus daarna mocht Mandy en ik lag daar. Zegt ze, ja willen jullie tegelijk massage of zal ik eerst de ene doen en dan kan je slapen en dan doe ik de ander. Dus wij euh ja liever tegelijk. Zegt ze ja weet je het zeker etc? Dus wij; ja hoe lang duurt de massage? 45 min / 1 uur. Dus wij ja liever tegelijk. Dus zij bellen naar haar collega. Maar die nam niet op ofzo en later kwam ze. Was ze ergens aan het parkeren, duurde het nog echt een kwartier. Uiteindelijk kwam die vrouw denk echt 20/30 minuten later, dus ik was alweer bijna klaar met m’n massage. Toen moest Man nog, dus die vrouwen gingen Mandy met z’n tweeën haar masseren (luxepaardje). Vroeg ze ook nog of we naar een feest mee kwamen in de avond en ze vroeg of ze een mess was, dus wij zeiden eigenlijk niks, maar ze was echt een mess! Mandy wilde haar kleren ophangen aan de kapstok, valt die kapstok er af. Hahaha echt hilarisch, wat een massage. Wij gingen er uiteindelijk na 3 uur weg. Van 6 tot 9! Wauw. Massage zelf was wel chill, maar duurde veel te lang en de omstandigheden waren echt drama. Daarna nog een burger bij Bar Tecun eten (Bart en Koen, haha). Zo lekker! Met champignons en blauwe kaas, love love it!!! Wel zwaar, maar heerlijk, thuis ook maar een keer maken!

Donderdag.. Het is maar goed dat ik bij Mandy kijk, want ik wist het niet meer! Gelukkig heeft zij haar verhaal eerder geschreven. Haha! We hadden om half 10 een Skype gesprek met Yolande, onze stagebegeleidster. Zij kent Guatemala (en Xela) ook goed, want zij werkt ook bij Commundo, het bemiddelingsbureau waar La casa de los tiempos ook mee werkt. Dus zij ook officieel vragen stellen wat voor school moest. Het Skype gesprek was leuk, gezellig en ook goed. Toch wel fijn om iets van school zelf te horen.

De volgende ochtend, vrijdag, keek ik op Facebook, zag ik allemaal berichten van Xela. Een heel blok was afgebrand! Echt te erg. Er was een gasexplosie geweest in een restaurant. Hierdoor was het hele blok afgebrand. Hele stad in rep en roer. Het is ook echt heel erg. Heel veel restaurantjes en bedrijven weg. De mensen hier hebben ook geen verzekering, want dat is te duur. La Parranda (de salsa disco) is ook afgebrand. Echt erg. Volgens mij zijn er twee doden en ook veel gewonden. Hun vel ligt er af. Het was dus mijn laatste werkdag, maar we gingen thuis werken, want er was geen internet. De brand / explosie was maar een blok weg van La casa de los tiempos. Gelukkig stond er niet veel wind, maar ik vind het echt erg voor de mensen hier. Ik had de hele dag echt mega erge hoofdpijn. Waarschijnlijk door de brand / rook. Je zag ook nog een beetje rook van sommige gebouwen afkomen en het rook ook echt smerig. Er hing ook echt een droevige sfeer. In de avond zaten Man en ik (zoals bijna elke avond) te yahtzeeën. Opeens begon alles weer te trillen en de muren bewogen. Weer een aardbeving! Man had hier nog nooit een aardbeving meegemaakt. Dus Man Wat moet ik doen!! Wat is dit!!! Dus ik aardbeving, rustig blijven. Was nog best wel een heftige, 5.1! Was de aardbeving over, zegt Man: Ik voel hem nog ik voel hem nog! Hahaha. Daarna hadden we een boek presentatie van Willy in zijn restaurant Cafe Red. (Niet rood, maar red van web). Het was niet heel boeiend, maar wel heel leuk om mee te maken, echte Guatemalteken. Ook wat muziek. Maar de man die het boek had geschreven die heeft in de Guerrilla hier gevochten (met Willy ook) en daarover heeft hij een boek geschreven, best bijzonder! Zeker ook omdat waarschijnlijk veel Guatemalteken dit niet zullen waarderen. In de avond hadden we even lasagne gehaald en thuis opgegeten, ik had namelijk nog steeds mega hoofdpijn en de volgende dag gingen we een vulkaan beklimmen!!

Zaterdag wekkertje rond 5 uur. We gingen Laguna Chicabal beklimmen, deze vulkaan is minder hoog en minder heftig dan de Santa Maria. Laguna Chicabal is vol rituelen. De klim was prima. Er lagen ook veel bloemen van de rituelen en er stond geen wind, dus de bomen weerspiegelden in het water, super mooi! En wat een rust er waren echt geen toeristen! Ook gingen we even kijken naar Santiaguito. De actieve vulkaan. De gids zei (Eduardo, echt een mega aardige man!!!) dat we een uitbarsting kunnen zien, alleen als we geluk hebben. En dat hadden we! We stonden maar 2 sec te kijken en er was een uitbarsting! Heel gaaf! Eduardo was ook helemaal blij! Voor de rest hebben we een rondje om het meer gelopen en in de middag heerlijk uitgerust en foto’s geprint voor Evelin, Isabel, Hans en Josan. In de avond een heeeerlijke steak gegeten in een Uruguayaan restaurant, hier waren we aan toe!

Zondag gingen we even bij Xelapan ontbijten en over het marktje lopen om wat souvenirs te scoren (niet gelukt, jammer he). Aan het eind van de middag hadden we een barbecue bij Josan thuis. Volgens mij zoals ik al eerder zei heeft ze nu een eigen huis met Hans, Alexia en Olaf. Heerlijk voor ze, ze hebben het huis helemaal zelf gebouwd en het ligt echt in de bossen ook met tennisbaan en basketbalveldje. Heel leuk. Het was een afscheidsbarbecue en ook een beetje een housewarming voor hen. Josan had heel lief (naja ook van de rest) nog twee Guatemalteekse spulletjes gegeven, een portemonneetje (met allemaal kleuren) en een leuke magneet en nog oorbelletjes. Ook een kaart waar ze mij bedanken voor mijn werk. Heel lief. Man had het ook gekregen! Wij hadden nog onze Nederlandse klompjes aan hen gegeven en de foto’s. Het was echt een gezellige avond met gelukkig mooi weer. Het ging regenen toen we weer weg gingen! Yes. Heerlijk weekendje zo.

Maandag hoefde ik niet te werken. De hele week niet meer, aangezien ik eerst zou reizen. Maar ik was toch vroeg wakker en moest mijn eindpresentatie nog maken, dus daar ging ik maar aan werken. In de avond eten bij de Aziaat weer. Zo lekker met veel groenten!

Dinsdag ging ik nog een vulkaan beklimmen! De hoogste van Midden-Amerika! Tajumulco, 4220 meter. Eerst bij het kantoortje afspreken om 6 uur. Ik had geen backpack dus die kon ik gelukkig lenen. Ik ging met David de gids (die we ook hadden met de Santa Maria) en een Frans stel van 33. Ze waren erg aardig. Op weg naar de vulkaan met m’n lievelings bus, de chickenbus. We moesten er zelfs twee nemen! Kwamen we daar aan, dacht ik echt euh ja waar is die vulkaan nou. Het is toch de hoogste? Maar ik zag hem niet, ik zoeken. Maar we moesten zeg maar omlopen en daar was die. Het had geen puntje, maar was rond. We begonnen aan de klim, het zou zo’n 4 uur duren. Het eerste uur dacht ik: waarom doe ik dit ook alweer? Ik kon niet meer, haha! Maar daarna ging ik wel lekker en gelukkig had ik totaal geen last van de hoogte. We hebben er 3,5 uur over gedaan om boven te komen op 4000 meter. Net zo lang als de Santa Maria. We gingen de tentjes opzetten en daarna werd het best koud, het begon te regenen. Ik zat met David in een tent en het stelletje samen. We gingen maar in de tent zitten en ik zie ik zie wat jij niet ziet spelen haha! In de avond pasta gemaakt en in de ochtend ging de wekker om half 5. We gingen de laatste 2000 meter doen! De Fransen hadden heel erg hoofdpijn door de hoogte, maar gelukkig had ik nergens last van. Rond 5 uur gingen we nog een half uur / 45 min klimmen naar de top. Brrr koud!!! Ik voelde de zon achter mij opkomen, het was zo gaaf! Toen we eenmaal boven waren voelde ik me echt on top of the world. Dit had ik gewoon in mijn eentje geflikt! Wauw!! Geweldig. Het was wel echt mega koud. Het leek net alsof je boven aan op de berg in het Zermatt stond met -25 maar wel met zon. Brrr! Maar wat een uitzicht. Dit was niet normaal, heb hele mooie foto’s! Ik zag de schaduw van de vulkaan, dit was wel in een puntje. Je kon Mexico zien en de Pacific, het was alleen wel een beetje mistig. Ook zagen we de Santa Maria en de vulkanen van Antigua. De zonsopgang, on top of the world, moe maar voldaan, vulkanen, bergen, wolken, mist, wauw wat een plaatje! Dit zal ik zeker nooit vergeten. Ik vind het nog steeds bizar en bijzonder en het gaf me een geweldig gevoel! Dit was het dan, einde van mijn stage, van mijn tijd in Guatemala. Gekkigheid.

Daarna gingen we terug, ontbijten en weer met m’n favoriete bussen terug. Wat eng! Deze man reed zo hard, ben blij dat we heel zijn aangekomen. Ik was mega moe. Heerlijk gedoucht en in de avond nog even bij Bar Tecun gegeten. Vroeg slapen en de volgende dag had ik dan mijn eindpresentatie. In het Spaans. Het ging wel redelijk goed gelukkig. Nog even m’n mapje afmaken en overhandigen aan Josan en daarna kreeg ik mijn eindbeoordeling. Ik heb een 9.3 voor mijn stage! Wauw, geweldig!! Bizar. Ik ben best wel een beetje trots op mezelf. 3 maanden in Guatemala, stage gelopen, gave dingen meegemaakt en gezien en samen met m’n Guattie Mattie Mandy waar ik gewoon geen problemen / gezeur / ruzie / irritaties mee heb gehad. Ik denk dat ik echt voor altijd deze herinneringen zal blijven houden. Ik ben ook erg benieuwd wat mijn herinneringen zullen zijn in Nederland en kan niet wachten om de foto’s te laten zien en om vriendinnetjes en familie weer te zien en knuffelen. En hockeyen! Ik ging om 5 uur nog terug naar werk en gingen we nog even taart en koffie eten en drinken met z’n allen van werk. Lief! In de avond met Man nog sushi gegeten, even yahtzeeën en toen alweer vroeg naar bed. Mijn laatste avond! Gek! Ik was al om 6 uur wakker en kon niet meer slapen. Vanochtend afscheid genomen van Isabel en Hans. Isabel moest huilen, ah. Echt zielig en het doet me echt wat. Ze zei allemaal lieve dingen. Straks nog een keer naar werk om in te checken en mijn ticket te printen. Daarna afscheid nemen van Evelin en Josan. Dan is het echt klaar. Daarna even lunchen met Man en dan worden we met de shuttle opgehaald om naar Antigua te gaan. Onze laatste avond together! Ook wel gek, echt besef. Maar gelukkig zie ik Man nog in Nederland en komt haar mama gauw, dus hoeft ze me niet heel erg te missen. Alleen raar dat ik Evelin en Isabel gewoon nooit meer zie waarschijnlijk. Het zal in ieder geval niet meer zo zijn als deze tijd.

Zaterdag naar Guatemala City, naar de Airport en gelukkig vliegt Joni ook zaterdag om dezelfde tijd dus dan kan ik nog met haar chillen op het vliegveld. Zij vliegt alleen via Amerika. Ik vlieg om 13:58 naar Panama en dan rond 7 uur ‘s avonds (Panama tijd) naar Amsterdam. Zondag kom ik om 12:30 aan in Amsterdam. Dan ben ik weer in Nederland! Gek. Maar nu ben ik er ook klaar mee, heb alles afgemaakt op werk, heb afscheid genomen en het is goed zo. Nu wil ik ook in Nederland zijn. Maar het zal wel even wennen zijn. Wel fijn om familie weer te zien en te knuffelen. Ben erg dankbaar voor deze tijd en ik heb zeker mooie herinneringen. Nieuwe vriendinnen en veel geleerd. Straks begint het ‘echte’ leven weer.

Ohja ik heb nog wel een paar feitjes.
- Soms staat er opeens een varken achterin een auto, gekkigheid (nee geen gekke geit)
- Ook lag er een schaap bovenOP de chickenbus!!!????!!
- Ze eten hier ook vaak fruit met zout
- Opeens staat er soms een koe langs de weg
- Ook staat er langs de weg soms een kruis, hier zijn dus mensen overleden. Ook fijn als je daar langs rijdt met een chickenbus, geeft echte een vertrouwend goed gevoel
- Ohjaaaaa, gelukkig heb ik deze dingen opgeschreven in mijn notities, want ik vind het wel leuk om deze feitjes te delen en anders vergeet ik ze weer. Maar Josan heeft dus een afwasmachine waar we onze dishes indeden na de bbq. Evelin en Isabel wist niet hoe dit werkte en niet eens wat het was en hoe het heette! Een afwasmachine, dit wisten ze gewoon niet, wauw besef!

Dit was het, ik denk mijn laatste. Of willen we meer? Of minder minder minder? Hehe doeeeeiiiii!!!!! Adiosss Amigos. Adios Guatemala, Hola Holanda!

Tot snel fans!
Bijna ben ik weer in het kikkerlandje. Alles past in mijn tas, maar ik hoop dat ik er ook nog plek voor de zon is, dan zal ik die proberen mee te nemen.

Dikke beso en nu echt hasta pronto!

Rossi